[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.’Magda hield haar woord.Ze ging naar de première in Braunschweig… alleen.Lukas had veel plezier beleefd aan de repetities, maar werd nu overmand door grote twijfels als gevolg van het feit dat zij aanwezig was en toekeek.Hij wist dat ze in de zaal zat, maar niet waar.Toen hij voor zijn optreden in het gangetje stond, had hij het opeens koud.Hij begon te beven en merkte bovendien dat hij een droge mond en een schorre stem kreeg.Op deze manier raakte hij zijn stem kwijt.Hij probeerde vergeefs de speekseltoevoer op gang te brengen.Ook groeide gestaag de angst over wat komen ging.Het podium kwam op hem over als een schandpaal, een plaats waar hij terechtgesteld, geblameerd werd.Hij had zichzelf niet meer onder controle.Fysiek noch mentaal.Zijn gedachtewereld leek gewist.Hij was vergeten wat hij over enkele seconden op dat podium moest doen en zeggen.Hij was een mislukkeling die de spanning niet aankon.Het sein klonk dat hij moest opkomen.Hij hoorde het vaag in de verte en kon het niet geloven.Toch kwam hij op, in de vaste overtuiging dat hij op het verkeerde moment op het podium verscheen.De toneellampen verblindden hem.Hij kon zich niet herinneren dat ze zo fel waren.En het was warm op het podium, benauwd bijna.De lichaamswarmte van achthonderd mensen had van deze zaal een benauwd vertrek gemaakt.Hij had het niet langer koud, maar transpireerde en probeerde zich te oriënteren, probeerde zijn weg te vinden die door de vele repetities geplaveid was, nu onder het oog van het publiek en Magda.De lucht deed denken aan een dikke brij.Het rook muf op het toneel, bedompt, alsof er slecht geventileerd werd.Hij voelde de spanning als gevolg van het aanwezige publiek.Opeens was hij gelukkig.Hij voelde zich machtig en vrij.Alle ogen waren op hem gericht.Wat een ongelofelijk fantastisch gevoel! De angst was verdwenen.Hij zag alleen zijn tegenspeelster die tegenover hem stond en hem met grote ogen aanstaarde.Hij liet alles van zich af vallen.Hij vergat dat hij op het toneel stond, vergat het publiek en vergat Magda.Wat hij daarna zei, dacht en meende hij oprecht.Hij was de liefhebbende man, overeenkomstig het stuk dat hij speelde, en had zich nog nooit zo authentiek gevoeld.‘Je bent gekomen,’ zei hij.‘Je bent warempel gekomen.’ Hij liet zich voor zijn tegenspeelster op een knie vallen.‘Ik was als drijfhout dat op de uitgestrekte oceaan willoos door de golven werd meegesleurd.Nu voel ik dat het bloed in mijn aderen weer begint te stromen.Ik ben herboren, ik leef, ik adem, ik heb lief.Zonder jou zou ik een onbeschreven blad zijn.Een wolk in de wind, een traan die op de grond valt.’Lukas huilde.De tranen liepen over zijn wangen.Hij kon bijna niet geloven dat hij zijn eigen zoutige tranen op zijn lippen proefde.Na het stuk was hij volkomen leeg.Hij dacht dat zijn benen hem niet langer konden dragen.Het applaus was als een dof geruis.Een dreigend geraas, zoals een duiker die onder water de scheepsmotoren hoort.Twintig minuten later was ze bij hem in de kleedkamer.Ze omhelsde hem.Hij stond daar, nog steeds bezweet, pas half afgeschminkt en met ontbloot bovenlijf.Maar dat kon haar kennelijk niet schelen.Omarmd stonden ze een tijdje tegen elkaar aangedrukt.‘Je was fantastisch,’ fluisterde ze.‘Ik had de hele avond kippenvel.’Hij opende een Piccolo-fles.De intendant had die – samen met een programmaboekje – op de kleedkamertafel gezet.‘Daar drinken we op.’Lukas pakte twee glazen die op de vensterbank stonden, waarna hij de sekt inschonk.‘Helaas niet goed gekoeld.’‘Dat geeft niet.’Ze lieten de glazen klinken.Op hetzelfde moment zwaaide de deur open en kwam Reinhard, de regisseur, binnen.Hij omhelsde Lukas.‘Geweldig!’ zei hij.Hij was zo trots als een pauw.‘Dit wordt een gigantisch succes, dat beloof ik je! Je hebt die liefdesscène aan het begin van het stuk… op het moment dat ze weer bij je is… fan-tas-tisch gedaan.Zo intens als vandaag heb ik het nog niet eerder meegemaakt.Dat liet je in de repetities niet zien, en nu opeens wel! Tijdens de première!’Hij keek Magda goedkeurend aan.‘Je bent een fenomeen, Lukas!’Lukas knikte slechts.Zijn wangen gloeiden van opwinding.‘Nou dan, tot dadelijk bij het premièrefeestje in de raadskelder,’ zei hij enthousiast.Hij verdween zo snel als hij gekomen was.Daar gaan wij niet heen, dacht Lukas.Ik ben heel wat anders van plan.Hij wendde zich weer tot Magda en glimlachte haar toe.‘Zullen we ergens wat gaan eten? Ik nodig je uit.’‘Graag.’ Ze liep naar de deur.‘Ik wacht bij de artiesteningang op je.’In de wintertuin van restaurant Rosenhof aten ze tijgergarnalen op rucolasalade.‘Johannes vond het heel jammer dat hij er niet bij kon zijn.Hij moest voor zaken naar Stuttgart.Hij kon dat niet combineren.’ Ze prikte elk slablaadje afzonderlijk aan haar vork.‘Zo vervelend vind ik dat nou ook weer niet.’ Lukas grijnsde.‘Het is fijn om een avondje met jou alleen te zijn.’Magda ging daar niet verder op in en zei slechts: ‘Maar hij heeft voor je geduimd en ik moet je veel groeten doen.’‘Dank je.’‘Konden jullie vroeger niet goed met elkaar opschieten?’‘Toch wel… ach… ik weet het niet.We maakten elkaar niet af.Het was alleen zo dat hij mijn leven bepaald niet gemakkelijker maakte.’‘Hoezo?’‘Johannes was altijd de aardige, brave jongen [ Pobierz całość w formacie PDF ]