[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kobieta nie powinna pożądać innych ról jak na przykład kapłaństwa, którego Chrystus nie pragnął dla niej.Jej głęboka prawda tkwi gdzie indziej.Pytania1.Czy prawdziwa wielkość kobiety realizuje się poza podwójnym modelem dziewictwa i macierzyństwa?2.Czy fakt, iż Chrystus nie powierzył posługi apostolskiej kobietom, da się wytłumaczyć obyczajowością epoki?Schyłek średniowiecza43.Proces templariuszyFakty i daty1128 - synod w Troyes: oficjalne uznanie zakonu templariuszy z regułą napisaną pod wpływem św.Bernarda z Clairvaux.1291 - upadek Akki, koniec państw łacińskich na Wschodzie.1307 - aresztowanie w dniu 13 października wszystkich templariuszy we Francji.Pierwsze przesłuchania pod kierunkiem urzędników królewskich, później inkwizycji.1308 - interwencja papieża, który organizuje proces zakonu, a jednocześnie poszczególnych templariuszy.1311 - sobór w Vienne ogłasza rozwiązanie zakonu.marzec 1314 - wielki mistrz templariuszy Jakub de Molay wraz z trzema dygnitarzami zakonu zostaje spalony na stosie.BibliografiaM.Melville, Dzieje templariuszy, Warszawa 1991WydarzeniePowstanie zakonu templariuszy wiąże się ściśle z historią pierwszej krucjaty.Wzrost liczby pielgrzymek sprawił, że ochrona szlaków prowadzących do Ziemi Świętej stała się konieczna.W tym celu kilku rycerzy postanowiło utworzyć zakon i wypełnić tym samym śluby krzyżowca w życiu religijnym.W ten sposób chcieli pogodzić z sobą dwa niemożliwe do pogodzenia ideały: życie zakonne i życie żołnierskie.Wraz z upadkiem Akki kończy się też ich misja na Wschodzie, ale ich zasoby finansowe i majątki ziemskie pozostają nie naruszone.Jest to potężny i bogaty zakon, i to przeciwko niemu wystąpił król Francji Filip IV Piękny.Mimo to niemal tysiąc templariuszy pozwala się aresztować nie stawiając oporu.Główne punkty oskarżenia są bardzo poważne: na podstawie zeznań byłych członków zakonu, wykluczonych ze wspólnoty z powodu złego prowadzenia się, templariusze zostają oskarżeni o herezję, bezwstydne praktyki i bluźnierstwa, polegające na przyjmowaniu nie konsekrowanych hostii, oraz o profanowanie krzyża.Niewątpliwie były to przesadne oskarżenia.W rzeczywistości po prostu zakon utracił zaufanie na skutek dumy i wyniosłości rycerzy, zajmujących się bardziej wojaczką niż religią, tajemniczości swych ceremonii i ogromnych bogactw, zgromadzonych i stale powiększanych w wyniku takich operacji finansowych, jak pożyczki, udzielanie poręki itp.Wielu ludzi obarczało go odpowiedzialnością za utratę Ziemi Świętej.Decyzję o aresztowaniu wydał sam Filip Piękny, nie konsultując się z innymi władzami ani z papieżem Klemensem V, który jako jedyny był uprawniony do rozstrzygnięcia tego problemu.By usprawiedliwić swe postępowanie, król oparł się na całej kampanii zniesławień.Zasłonił się też inkwizycją, występując jedynie jako władca świecki, który chce służyć Kościołowi broniąc wiary.Tak więc nie był to właściwie proces zakonu, lecz proces wszystkich templariuszy.Byli oni przesłuchiwani przez komisje świeckie, które powszechnie stosowały tortury: wszyscy się przyznali.Powtórzyli również swe zeznania przed trybunałem inkwizycji, któremu przewodniczył spowiednik króla.Dowiedziawszy się o stosowaniu tortur, papież cofnął uprawnienia inkwizytorom.Ale dygnitarze zakonu powtórzyli swe zeznania również w obecności papieża (albo rzeczywiście wchodziła tu w grę herezja, albo zeznania zostały wymuszone).Tak więc papież postanowił z jednej strony przeprowadzić proces zakonu, który miał być sądzony przez sobór, z drugiej zaś diecezjalny proces templariuszy.Niektórzy zostali skazani na więzienie, innych uznano za odstępców i spalono, pozostałych włączono do różnych zakonów.Ale tylko trybunały francuskie uznały indywidualną winę zakonników.Dobra templariuszy sobór przekazał zakonowi szpitalników mimo oporu króla francuskiego, który sam pragnął wyciągnąć z tego korzyści.O co tu chodzi?Niebezpieczeństwo, jakie stwarzają instytucje, które utraciły rację bytuZakon templariuszy, który istniał od dwóch stuleci, zniknął w ciągu pięciu lat.Słabość władzy papieża w obliczu zachłanności i potęgi króla francuskiego nie tłumaczy wszystkiego.W świetle aktualnie posiadanych przez nas wiadomości trudno wypowiadać się na temat herezji zakonu.Jego gwałtowne zniknięcie, bez sprzeciwu i bez walki, należy tłumaczyć raczej jego niedostosowaniem do XIV-wiecznej rzeczywistości.Przede wszystkim dotyczyło to pierwotnego, czysto wojskowego powołania i jego motywów: młodsi synowie z rodzin szlacheckich robiąc karierę kierowali się raczej duchem feudalizmu niż duchem rycerskim.Innych pociągała reguła, mniej zniewalająca, umożliwiająca życie zakonne, ale nie ascetyczne.Ale żaden ideał nie zastąpi ideału żołnierza Chrystusowego.Poza tym zakon zachował swe wielkie bogactwa: aż do roku 1295 skarbcem królewskim zawiadywali templariusze.Wzbudzało to powszechną zazdrość.Zakon, odcięty od swych pierwotnych fundamentów, całkowicie zboczył z drogi.Wiadomo też, że istniały różne plany papieskie, zmierzające do połączenia zakonu templariuszy z zakonem szpitalników, ale nie doszły one do skutku ze względu na wzajemną wrogość obu zakonów.Jedynie na Półwyspie Iberyjskim, gdzie zakon brał udział w rekonkwiście, przedłużając w ten sposób swoje istnienie, został po swym rozwiązaniu reaktywowany pod inną nazwą.Pytania1 [ Pobierz całość w formacie PDF ]