[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.De feestmaaltijd bestond uit boterkoeken die een plaatselijke bakker in een opwelling van christelijkheid aan het asielcentrum schonk, en warme chocolademelk.De boterkoeken smaakten, ik at er drie omdat ik er geen vier te pakken kreeg, en dronk met een fanatieke godsdienstige overtuiging mijn mok chocolademelk leeg.('Veiligheid is een levenshouding' staat er op die tassen gedrukt, in vier talen, ons geschonken door een bedrijf omdat er ergens in die tassen een fabricagefout zit.Ik heb veel tijd om na te denken over deze zin, over wat hij zou kunnen betekenen, maar ik kan niks deftigs vinden.Hij houdt me bezig, die zin, die schrikwekkende zin, veiligheid is een levenshouding, en moest aan Lídia denken die zich omstreeks die tijd ergens in een container bevond.Veiligheid is een levenshouding.Zou haar schip al vertrokken zijn geweest?)Tot onze grote vreugde, en verbazing, kwam de directie met een krat cider op de proppen.Als de islamieten twee kratten cider hadden gekregen voor één van hun religieuze feesten, zou ik mijn bekeringsdrang slechts moeizaam hebben kunnen onderdrukken.Alcohol heeft de eigenschap de mens zijn ware aard te ontnemen.Ik hou van alcohol.Ook de Afrikanen hadden aan twee glazen genoeg om plots Zan Vévédé, Heilige Nacht, te zingen.De vrouwen zwiepten met hun konten, twee immense halfronden, waardoor de nacht pas echt heilig werd, de rest van de refter klapte in de handen.Ik kon me voorstellen dat er zich op datzelfde tijdstip in de bejaardentehuizen gelijkaardige taferelen afspeelden, dat ze ook daar tussen de dienbladen met slaappillen met gevouwen hoedjes hun ouderdomsvlekken bedekten en vervuld waren van de Heer.Per pil een beetje meer.Christmas is all around.Die ochtend nog hadden we Sedi begraven in een graf dat niemand ooit bezoeken zal, naast hem lost Martina's ongewenste kind op in volstrekte rottenis.Wit zijn de schuimkoppen op zee, wit is de gedroomde kerst van Lídia.Ik mis haar.En ik mis mijn camera.Ondertussen ben ik zo hard begonnen te beven dat het twijfelachtig is of ik ooit nog wel één foto zonder statief zal kunnen nemen.Of ik ooit nog wel één foto zal kunnen nemen.Of ik ooit nog wel.Igor dacht niet aan boksen op deze vredige dag voor alle mensen van goede wil en vluchtte in de muziek, en ik was niet de enige die daarvan achterover viel.Hij hees zich de tafel op, in het middelpunt van de belangstelling, hield een arm in de lucht, en zong.Na nebe stojala jasnaja zvezda.Aan de hemel staat een fonkelende ster.Zijn stem was zo diep als zijn miserie, zijn keel een mijnenschacht, de klanken pruttelden eruit gelijk water uit een verstopte riool.Het klokte als bloed uit een doorgesneden keel, het drupte als drek uit een darm.Zwart is te hoopgevend om deze stem een kleur te geven.Een zanger was het laatste dat ik in Igor zag.Nog meer Russen waren nu gaan zingen, samen met hem.Na nebe stojala jasnaja zvezda, en het lag voor de hand dat ik me bij deze afvroeg of Lídia nu de onderbroek met de fonkelende sterretjes droeg.Ze zal me schrijven als ze de overtocht heeft overleefd.Ze zal op me wachten als ik de kloten aan mijn lijf heb om me op een palet vloertegels in te schepen.Ze zal.Ze is vertrokken met een gevoel van toekomstige tijd, en zonder mij.Ze vaart.Het water wiegt haar.Naar Engeland.Ze heeft er eens een fris luchtje mee geschept, een stukje van de wereld gezien.Negatieven'Doe maar gewoon alsof ik er niet ben,' zegt de fotograaf, en ik veracht hem.Je hebt twee soorten persfotografen, Canonisten en Nikonisten, die twee zijn onverzoenbaar met elkaar en gedragen zich als hardleerse militanten van hun cameramerk.Hij heeft een Nikon op zijn vette buik hangen, waardoor ik al meteen mijn twijfels heb over die man zijn kennis van de fotografie.Bovendien werkt hij met zwart-wit, B&W zouden de snobs zeggen (Black and White), ik zie de filmpjes uit zijn buidel puilen: Ilford XP2, 400 iso.Hij heeft de allures, het gebrek aan allures van de artiest die graag met een grove korrel werkt.Zo'n nozem die hoog oploopt met de vondstjes van David Hockney, daar durf ik een slof sigaretten op in te zetten, en die, als hij zin heeft in een glas champagne of een griet in zijn bed, een paar foto's uitvergroot en aan de muur van een galerijhouder hangt en een vernissage organiseert voor de kliek van fotoclub Kiek.Hier in het asielcentrum zijn ze blij met de komst van een fotograaf.Het is eens iets anders, het breekt de sleur van elke dag.De bewoners kunnen eindelijk eens wat anders doen dan aan de radiator te staan paffen.Asia, met haar reet waarvoor je een breedhoeklens moest nemen, nam vanochtend een douche tot al het warm water weg was en sprong in haar fraaiste kleren.Ze zou beter haar broek afsteken, dan staat haar gemolesteerde pruim in de krant en weten de mensen tenminste waarom ze asiel heeft aangevraagd.Misschien kan dat de opinies nog wat beroeren.Daar dienen pruimen voor, om te beroeren.Ik zweer het, iedereen blonk hier zijn bakkes en zijn schoenen op, om wat, om over een schoon portret te beschikken op zijn graf.Ook Anna ruilde haar Adidas-trainingspak voor de outfit van een plechtige communicant, zodat ze er niet als de hongerhoer uitziet die ze altijd was en altijd zijn zal.IJdelheid is dat fenomeen waarbij mensen trots zijn als ze het uiterlijk hebben van iemand die zij niet zijn, ik weet er alles van, ik heb er voldoende voor mijn lens gehad, vroeger.De containerdoden in Ierland en Italië hebben gemaakt dat iedere gazet ineens weer wat wil doen rond asielzoekers, en deze fotomuskiet is de uitverkorene die ze met een paar filmrolletjes op pad hebben gestuurd om enige kokhalzende prentjes de wereld in te sturen.Die ambitie heeft hij alleszins, in zijn hoofd wint hij al het Gouden Oog, de Zilveren Lens en het Bronzen Statief op het fotofestival van Schijterije, hij ziet zijn afdrukken de hele wereld rondgaan en hoopt dat Amnesty International zijn lucky shots zal drukken op haar briefpapier [ Pobierz całość w formacie PDF ]