[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.'De manier waarop hij zijn hoofd schudde en de zweem van angst in zijn stem maakten haar duidelijk dat niets en niemand hem er toe konden brengen van gedachte te veranderen.Jill bood hem nog een beker wijn aan als dank voor de inlichtingen, wenste hem goedenacht en liep naar de troep.Daar werd gelachen, de grappen vlogen over en weer, de mensen deden opgewekt hun werk, ze waren zo blij - zo opgelucht vooral - dat ze het niet over haar hart kon verkrijgen hun feestvreugde te verstoren.Ze zou morgen wel met Salamander praten, besloot ze.'Ebany?' riep ze.'Ik ga vast naar de herberg.Deze reis heeft me geradbraakt.'Hij gooide een eind touw in een kar en kwam haastig naar haar loc.Hijzelf zag er ook doodmoe uit, kletsnat van het zweet, met donkere kringen onder zijn ogen.'Jill, voel je je wel goed? Je ziet de laatste tijd zo bleek.''Dat komt van de warmte.' Terwijl ze het zei drong de harde waarheid tot haar door.ik ben die nier gewend, en ik ben ook niet meer zo jong als vroeger.Dat schijnt ook zijn tol te eisen.' Hij knikte en streek met beide handen zijn natte haar uit zijn bezwete gezicht.'Blijf zelf ook niet te laat op, mijn vriend.' zei Jill.'En ik neem maar wat wijn met water of waterige wijn of hoe je het noemen wilt, en dan ga ik naar bed.'Ze was zo doodop dat ze zodra ze in de herbergkamer in haar bed lag als een blok in slaap viel en niets hoorde toen de troep een uur of wat later met veel rumoer binnenkwam.Maar midden in de nacht werd Jill badend in haar zweet wakker.Omdat het raam een zwart vlak was, maar weinig grauwer dan de kamer zelf, mocht ze aannemen dat de maan al onder was gegaan, maar dat de dageraad nog in geen uren zou aanbreken.ze stond binnensmonds vloekend op, droogde zich af met haar vuile hemd en trok een schoner aan om buiten een luchtje te gaan scheppen.Op de binnenplaats was het doodstil en stikdonker, afgezien van het murmelende water in de fontein en het flauwe schijnsel van de sterren hoog aan de hemel.Ze zocht voorzichtig haar weg over de gebarsten tegels naar de fontein, tastte wat rond en vond toen een veilig zitplaatsje op de rand.Hierbuiten, met een zuchtje wind langs haar gezicht en het geklater van de fontein vlakbij, was ze voldoende afgekoeld om te kunnen denken.Een Anmurdiaans schip voor een reis naar het zuiden krijgen was uitgesloten, concludeerde ze onmiddellijk.Zelfs als de bemanning betrouwbaar was, zouden zij en hun passagiers op zo'n lange reis waarschijnlijk sterven door het slechte water en het bedorven voedsel.Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer ze ging beseffen dat ze de troep nooit aan zo'n reis mocht blootstellen, zelfs niet op het beste schip van de wereld.Zelfs Marka niet? Ze gunde zichzelf de luxe van een paar knetterende vloeken aan Salamanders adres.Ze konden het meisje niet meenemen en ook niet achterlaten, nu niet, tenzij Salamander bij haar bleef, natuurlijk.Ze durfde gerust te bekennen dat het vooruitzicht alleen die lange reis over de zuidelijke zee te moeten maken, haar angst aanjoeg, ondanks haar dweomer, maar ze wist ook dat ze het indien nodig wel zou doen.Toen ze opkeek straalden de sterren helder en koud, een enorme, ongenaakbare eindeloosheid die zelfs een dweomervrouw en haar zorgen in een tij van licht en duisternis in hei niet deed verzinken.In de stemming van een zieke die in het nachtelijk uur een lantaarn in haar kamer wil, knipte Jill met haar vingers en ontbood het Natuurvolk van de Ether.Ze kwamen en verdrongen zich rond de vervallen stenen nimf in het midden van de fontein, waar ze een zwak maar geruststellend licht verspreidden.Het zilveren licht deed haar aan Dallandra denken, eerst verstrooid, tot een idee haar trof als een pijl.Jill wees op een van de geesten vlak bij haar.'Jij kent het land van de Wachters.Ga Dallandra voor me halen." De geest verdween op slag, maar Jill zou niet kunnen zeggen of hij de opdracht had begrepen.Ze wachtte een tijdlang en stond in feite juist op het punt het op te geven en weer naar binnen te gaan, toen ze een zweem zilveren licht boven de fontein zag ontstaan.'Dalla?' vroeg ze in een ademtocht.Maar het was alleen een watergeest die opkwam, smal en glanzend als een slang, en haar met enorme ogen aanstaarde om dan weer in een wieling te verdwijnen.In haar elfenkleren gehuld, maar nu zonder de amethisten hanger, liep Dallandra in eigen persoon over de binnenplaats, zo concreet als de keien.'Ik kan niet geloven dat het me gelukt is,' zei ze, breed glimlachend, in Elfentaal.'Maar het ging, en hier ben ik.Jill, ik heb je zoveel te vertellen.Ten eerste: Evandar heeft de eilanden gevonden, en we kunnen je erheen brengen.Ik weet alleen niet hoeveel van jullie we mee.''Ik ga alleen.Ik heb er vreselijk tegen opgezien anderen mee te moeten nemen.Ik kan je niet vertellen hoe dankbaar ik jullie ben.We hadden daar wel allemaal kunnen verdrinken.' 'Die kans zat er dik in.' Ze zweeg even en keek over haar schouder naar iets dat alleen zij kon zien.'Ik moet toch nog opschieten, al is het een stuk makkelijker om op deze manier te praten.Maar Evandar zei dat ik je nog iets moest vertellen, namelijk dat deze mensen meer bewondering en eerbied voor de dweomer hebben dan voor wat ook ter wereld, dus je zult er met open armen worden ontvangen.''Ik kan je niet vertellen hoe blij ik ben dat ook nog te horen! Dat had ik me al afgevraagd, zie je.''Ongetwijfeld.' Dallandra glimlachte stralend.'Wanneer wil je vertrekken? Ik kan me voorstellen dat je hier en daar nog afscheid moet nemen.''En mijn spullen in orde brengen.En, tja, dan moet ik nog iets doen voor ik vertrek, niet dat Salamander me er dankbaar voor zal zijn, volgens mij.Ik geloof trouwens toch niet dat we een datum kunnen vaststellen.Als ik zeg over veertien dagen, hoe weet jij dan wanneer dat is?''Dat is moeilijk, ja.Maar ik heb een plan.Er is een plaats waar ik op je kan wachten, een die naast jullie wereld ligt, zie je, en dus wijkt de tijdrekening daar niet veel af van die van jullie.Maak je klaar en ik kom zo gauw mogelijk naar je toe.Stuur maar iemand van het Natuurvolk als boodschapper.' 'Geweldig.Bedankt en nog eens duizend keer bedankt.' 'Graag gedaan.' Ze zweeg weer en sloeg fronsend haar ogen neer.'Het kind.Dat moet spoedig geboren worden, omdat er iets broeit in onze landen.Ik kan het niet onder woorden brengen.Ik begrijp het zelf maar half.Maar het moet gauw gebeuren.' Dat bracht Jill op een idee [ Pobierz całość w formacie PDF ]