[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.’De naam Burgess stond drie keer in het telefoonboek van Promise Falls en ik schreef van alle drie vermeldingen het adres en telefoonnummer op.‘Dank u wel,’ zei ik, terwijl ik het boek teruggaf aan Agnes.‘Ook voor de limonade.Tot ziens, Boots.’Toen ik de oprit afliep, diepte ik mijn mobiel uit mijn zak op.Het werd nu tijd, dacht ik, om Barry te bellen en tegen hem te zeggen dat Derek bedacht had dat in het huis van de Langleys een computer ontbrak.Het was niet duidelijk of dat iets te betekenen had, maar hij kon het maar beter weten.Ik zag dat ik mijn mobiel niet had aangezet toen ik van huis ging en tikte de code in.Terwijl ik wachtte tot het ding geactiveerd was, keek ik toevallig de straat door.Ongeveer een blok verderop stond een zwarte auto.Terwijl ik naar mijn pick-up liep begon de auto, een Grand Marquis, te rijden en in plaats van in mijn eigen wagen te stappen besloot ik te wachten om te kijken of dit iets met mij te maken had.De auto werd naast de pick-up geparkeerd en voor hij helemaal stilstond gleed het achterraampje al open.‘Hoi, Randall,’ zei ik, terwijl ik mijn mobiel weer in mijn zak liet glijden.Burgemeester Finley trakteerde me op zijn grote, zelfvoldane grijns.‘Cutter, ouwe klootzak, is het nou zo erg om meneer tegen me te zeggen?’‘Misschien wel.’‘Maar ter zake, Jim.Heb je een momentje? Ik wil even met je praten.’‘Ik ben eigenlijk aan het werk,’ zei ik.‘Hoe wist je dat ik hier was?’‘Ik heb Ellen gesproken,’ zei hij.‘Ze heeft nog geprobeerd je te bellen.’‘Mijn mobiel stond uit,’ zei ik.Finley zei: ‘Ik zei tegen haar dat het erg belangrijk was, en toen ze je niet te pakken kon krijgen, heeft ze aan mij gezegd waar je kon zijn.Kom op nou, één minuutje maar.Stap in, lekker koel hierbinnen.’ Hij deed zijn portier open, zijn manier om me officieel uit te nodigen.‘Randy, echt…’‘Toe, Cutter, even maar.Ik vraag je het toch vriendelijk.’Dus deed ik het achterportier ver genoeg open om in te kunnen stappen.Finley maakte plaats op de bank.Het was heerlijk koel daar achterin.Terwijl ik het portier dichttrok, draaide Lance Garrick zich om van de bestuurdersstoel.Hij sneerde: ‘Ha, Cutter, hoe gaat het met het onkruid?’Ik negeerde hem.‘Lance,’ zei de burgemeester.‘Waarom rijd je ons niet een eindje om, in plaats van hier benzine te verspillen? Vind je dat goed?’ vroeg hij vervolgens aan mij.‘Maakt me niet uit,’ zei ik.‘Ik geniet gewoon van de airco.’‘Het is wel verdomde heet deze week om gras te maaien,’ zei Lance.‘En dan nog wel op zondag.’ Hij schudde zijn hoofd en maakte een afkeurend geluidje, alsof ik hiermee een of andere wet in Promise Falls overtrad.Hij keek voor zich uit, draaide aan het stuur en merkte op: ‘Maar hier is het heerlijk koel.’‘Jij boft maar,’ zei ik.Ik was toch niet in staat helemaal te doen of hij er niet was.‘Jep.Ik zou er echt geen trek in hebben om in deze hitte gras te maaien.Van m’n leven niet.’‘Ik heb het gehoord, Lance.’‘Behalve natuurlijk als ik veertien of zo was geweest.Dan was het iets anders.’‘Lance,’ zei Finley.‘Kun je verdomme je bek houden?’ En tegen mij: ‘Toch eens kijken of er op de begroting van volgend jaar een potje is voor zo’n stuk glas tussen de voorbank en de achterbank.’ Voorin schoof Lance ongemakkelijk heen en weer.‘Ik wil rustig kunnen praten, Lance.Kun je je Ipod niet aanzetten?’‘Die heb ik niet bij me,’ zei Lance.Hij klonk gekwetst.‘Let dan maar op de weg,’ zei Finley.‘Ik doe zaken, hier achterin.’Tot nu toe niet, dacht ik.Ik keek uit het raampje en genoot van de rit.Ik vroeg me af of Randall Lance straks, als ze me weer bij mijn pick-up hadden afgezet, zou opdragen mijn zweet van de grijsleren achterbank te vegen.‘Jim,’ zei burgemeester Finley.‘Je ziet er patent uit.Echt.’Ik zei niets.‘En trekken jullie het een beetje, na die ellende met de Langleys? Jullie zijn vast erg van slag.Hoe gaat het met je vrouw en met jullie jongen?’‘Wat kan ik voor je doen, Randy?’ vroeg ik.‘Zo ken ik je weer, Jim Cutter.Recht op je doel af.Dat heb ik altijd in je gewaardeerd.Langley heeft me een paar keer bijgestaan, wist je dat? Zijn kantoor – niet hijzelf persoonlijk – heeft zelfs de scheiding van mijn eerste vrouw geregeld.’ Hij zweeg even.‘Of van mijn tweede.Of misschien wel van allebei.’Ik wreef over de zitting tussen ons in [ Pobierz całość w formacie PDF ]