[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.MiaÅ‚ boÂwiem Å›wiaÂdoÂmość, że znajÂduÂje siÄ™ w przyÂszÅ‚oÂÅ›ci.PrzeÂbyÂwaÅ‚ w czaÂsie, gdzie nie istÂnieÂjÄ… żadÂne konÂtuÂry ukÅ‚aÂdu czaÂsoÂwo – przeÂstrzenÂneÂgo.ByÅ‚o to miejÂsce, w któÂrym nic siÄ™ jeszÂcze nie wyÂdaÂrzyÂÅ‚o abÂsoÂlutÂna pustÂka.Nie istÂniaÅ‚ tu ani blask, ani cieÅ„.Nic, tylÂko pustÂka.W tym miejÂscu niÂgÂdy jeszÂcze nic nie byÅ‚o, a on i jego maÂszyÂna gwiezdÂna sÄ… pierwÂszyÂmi maÂteÂrialÂnyÂmi twoÂraÂmi istÂnieÂjÄ…ÂcyÂmi tuÂtaj; inÂtruÂzaÂmi, któÂrzy wyÂprzeÂdziÂli swój czas.WyÂpuÂÅ›ciÅ‚ wolÂno poÂwieÂtrze z pÅ‚uc i poÂnowÂnie odeÂtchnÄ…Å‚; ale tu nie byÅ‚o naÂwet poÂwieÂtrza!MgliÂsta poÂmroÂka otuÂlaÂjÄ…Âca go zaÂwiÂroÂwaÂÅ‚a opÄ™ÂtaÅ„Âczym taÅ„Âcem.GÅ‚oÂwÄ™ wyÂpeÅ‚ÂniÅ‚ mu oszaÂlaÂÅ‚y tÄ™Âtent krwi.PróÂboÂwaÅ‚ gwaÅ‚ÂtowÂnie odÂdyÂchać, wciÄ…Âgać poÂwieÂtrze – coÂkolÂwiek – ale w tym miejÂscu nic nie istÂniaÂÅ‚o.I znów miażÂdżąÂcÄ…, goÂrÄ…ÂcÄ… falÄ… spaÂdÅ‚o na nieÂgo uczuÂcie obÂcoÂÅ›ci.W jego koÂnaÂjÄ…Âcym zaÂmieÂraÂjÄ…Âcym umyÂÅ›le poÂjaÂwiÂÅ‚a siÄ™ teÂraz jaÂkaÅ› przeÂraÂżaÂjÄ…Âca mieÂszaÂniÂna fiÂgur peÅ‚Ânych dziÂwaczÂnej symÂboÂliÂki.FiÂguÂry zaÂleÂwaÂjÄ…c jego mózg staÂwaÂÅ‚y siÄ™ jedÂnoÂczeÂÅ›nie roÂdzaÂjem obÂcej, wyżÂszej maÂteÂmaÂtyÂki.I znów byÅ‚o poÂwieÂtrze, znów mógÅ‚ swoÂbodÂnie odÂdyÂchać, a pod stoÂpaÂmi czuÅ‚ zwyÂkÅ‚Ä…, ziemÂskÄ… podÂÅ‚oÂgÄ™.SpoÂza woÂzowÂni pÅ‚yÂnÄ™ÂÅ‚y deÂliÂkatÂne poÂdmuÂchy wiaÂtru nioÂsÄ…Âce ze sobÄ… szeÂleszÂczÄ…Âcy dźwiÄ™k i lekÂko zaÂpleÂÅ›niaÂÅ‚y zaÂpach zaÂroÂÅ›li.PoÂnowÂnie byÅ‚ w domu, u sieÂbie, w swoÂim Å›wieÂcie i w swoÂim czaÂsie.StaÅ‚ bez ruÂchu wsÅ‚uÂchuÂjÄ…c siÄ™ w saÂmeÂgo sieÂbie.WszystÂko byÅ‚o w jak najÂlepÂszym poÂrzÄ…dÂku.OtwoÂrzyÅ‚ poÂmaÂÅ‚u oczy.WoÂkół paÂnoÂwaÂÅ‚a ciemÂność, ale inna już niż przed jego przeÂmieszÂczeÂniem siÄ™ w czaÂsie.Mrok nocy byÅ‚ rozÂjaÂÅ›nioÂny, pÅ‚yÂnÄ…Âcym przez wyÂbiÂte okno, sreÂbrzyÂstym pyÂÅ‚em Å›wiaÂtÅ‚a wzeÂszÅ‚eÂgo wÅ‚aÂÅ›nie księ¿yÂca.UniósÅ‚ dÅ‚oÅ„, wciąż jeszÂcze zaÂciÂÅ›niÄ™ÂtÄ… na meÂtaÂloÂwym uchwyÂcie laÂtarÂki, wÅ‚Ä…ÂczyÅ‚ Å›wiaÂtÅ‚o i skieÂroÂwaÅ‚ ostry struÂmieÅ„ blaÂsku na maÂszyÂnÄ™ gwiezdÂnÄ…; dziwÂnÄ… i nieÂmaÂteÂrialÂnÄ…: widÂmo maÂszyÂny, jej Å›lad zaÂleÂdÂwie, Å›lad, któÂry poÂzoÂstaÅ‚ po jej przeÂmieszÂczeÂniu w przeÂszÅ‚ość:RÄ™kÄ…, w któÂrej trzyÂmaÅ‚ reÂflekÂtor, otarÅ‚ pot z czoÂÅ‚a.OdeÂtchnÄ…Å‚, gdyż uprzyÂtomÂniÅ‚ soÂbie, że doÂpiÄ…Å‚ sweÂgo, wyÂpeÅ‚ÂniÅ‚ zaÂdaÂnie i nie byÅ‚ już tuÂtaj dÅ‚uÂżej poÂtrzebÂny.UdeÂrzyÅ‚ w imieÂniu nieÂżyÂjÄ…ÂceÂgo StoÂne'a.PoÂmieÂszaÅ‚ FinÂnoÂwi szyÂki.Nie istÂniaÂÅ‚o już nic, co uÅ‚aÂtwiÂÅ‚oÂby FinÂnoÂwi jego miÂsjÄ™, nie istÂniaÂÅ‚a maÂszyÂna, nad któÂrÄ… mógÅ‚Âby odÂpraÂwiać swe zÅ‚oÂwroÂgie moÂdÅ‚y.ByÅ‚o to okrutÂne szyÂderÂstwo, drwiÂna z LamÂberÂta i z tego wszystÂkieÂgo, o co od tylu lat walÂczyÅ‚.NaÂgle barÂdziej wyÂczuÅ‚ niż poÂsÅ‚yÂszaÅ‚ za sobÄ… jaÂkiÅ› ruch.OdÂwróÂciÅ‚ siÄ™ tak gwaÅ‚ÂtowÂnie, że wyÂpuÂÅ›ciÅ‚ z rÄ™ki laÂtarÂkÄ™, któÂra gaÂsnÄ…c, poÂtoÂczyÂÅ‚a siÄ™ po podÂÅ‚oÂdze.I, usÅ‚yÂszaÅ‚ doÂbieÂgaÂjÄ…Âcy z ciemÂnoÂÅ›ci gÅ‚os peÂÅ‚en serÂdeczÂnoÂÅ›ci.– Shep, zgrabÂnie to zroÂbiÂÅ‚eÅ›.BlaÂine zaÂmarÅ‚, serÂce poÂdeÂszÅ‚o mu do garÂdÅ‚a.BezÂsilÂnie opuÂÅ›ciÅ‚ rÄ™ce.ZdaÅ‚ soÂbie boÂwiem spraÂwÄ™, że to koÂniec.Å»e doÂtarÅ‚ do sweÂgo kreÂsu.Å»e jego ucieczÂka jest już skoÅ„ÂczoÂna.ZnaÅ‚ ten serÂdeczÂny gÅ‚os.Tego gÅ‚oÂsu niÂgÂdy nie mógÅ‚Âby zaÂpoÂmnieć.Tam, w ciemÂnoÂÅ›ci zaÂleÂgaÂjÄ…Âcej wnÄ™Âtrze woÂzowÂni, czaÂiÅ‚ siÄ™ jego staÂry przyÂjaÂciel, KirÂby Rand!24.Rand poÂstÄ…ÂpiÅ‚ czteÂry kroÂki do przoÂdu, by podÂnieść upuszÂczoÂnÄ… przez BlaÂine'a laÂtarÂkÄ™.WyÂproÂstoÂwaÅ‚ siÄ™, zaÂpaÂliÅ‚ reÂflekÂtor i skieÂroÂwaÅ‚ snop biaÂÅ‚eÂgo Å›wiaÂtÅ‚a na maÂszyÂnÄ™ gwiezdÂnÄ….W jaÂsnym blaÂsku laÂtarÂki możÂna byÅ‚o doÂstrzec zÅ‚oÂciÂste droÂbiÂny pyÅ‚u taÅ„ÂczÄ…Âce weÂwnÄ…trz nieÂmaÂteÂrialÂneÂgo korÂpuÂsu maÂszyÂny.– Tak – poÂwtóÂrzyÅ‚ Rand.– ZroÂbioÂne nieÂsÅ‚yÂchaÂnie zgrabÂnie.Nie mam najÂmniejÂszeÂgo poÂjÄ™Âcia w jaki spoÂsób ani po co to zroÂbiÂÅ‚eÅ›.Lecz o maÂszyÂnÄ™ zaÂdbaÂÅ‚eÅ› wyÂjÄ…tÂkoÂwo doÂbrze.Po chwiÂli zgaÂsiÅ‚ laÂtarÂkÄ™.StaÂli w milÂczeÂniu, otuÂleÂni mroÂkiem.TylÂko ich sylÂwetÂki ryÂsoÂwaÂÅ‚y siÄ™ Å‚aÂgodÂnie w deÂliÂkatÂnym poÂblaÂsku księ¿yÂcoÂweÂgo Å›wiaÂtÅ‚a, wpaÂdaÂjÄ…Âcym przez okno.– SÄ…ÂdzÄ™, że FiÂshÂhoÂok poÂdziÄ™ÂkuÂje ci za to, coÅ› zroÂbiÅ‚ z tÄ… maÂszyÂnÄ….– OdÂwal siÄ™ – ostro odÂburkÂnÄ…Å‚ BlaÂine.– DoÂskoÂnaÂle wiesz, że nie dla FiÂshÂhoÂoka to zroÂbiÂÅ‚em.– To nieÂważÂne – odÂparÅ‚ Å‚aÂgodÂnie Rand.– WażÂne, że tuÂtaj zbieÂgÅ‚y siÄ™ naÂsze inÂteÂreÂsy.Nie moÂżeÂmy straÂcić tej maÂszyÂny.Nie moÂżeÂmy rówÂnież poÂzwoÂlić, by wpaÂdÅ‚a w nieÂwÅ‚aÂÅ›ciÂwe rÄ™ce.To oczyÂwiÂÅ›cie roÂzuÂmiesz?– DoÂskoÂnaÂle – odÂrzekÅ‚ krótÂko BlaÂine.– SpoÂdzieÂwaÂÅ‚em siÄ™ kÅ‚oÂpoÂtów – zaÂznaÂczyÅ‚ Rand.– Wiesz, jak FiÂshÂhoÂok staÂra siÄ™, by żadÂnych kÅ‚oÂpoÂtów nie byÅ‚o
[ Pobierz całość w formacie PDF ]