[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Do kroćÂset! ZaÂbiÂÅ‚em tylÂko dwóch czy trzech; krzyż mnie boli, kieÂdy odÂpoÂczyÂwam.IdźÂmy już…– KaÂpiÂtaÂnie – poÂwieÂdziaÅ‚ MauÂreÂvel do doÂwódÂcy odÂdziaÂÅ‚u – daj mi trzech luÂdzi, z reszÂtÄ… zaÅ› ruÂszaj rozÂpraÂwić siÄ™ ze swym paÂstoÂrem.Trzech SzwajÂcaÂrów przyÂÅ‚Ä…ÂczyÂÅ‚o siÄ™ do MauÂreÂveÂla.ObyÂdwa jedÂnak odÂdziaÂÅ‚y szÅ‚y raÂzem do uliÂcy TiÂreÂchapÂpe.TuÂtaj lekÂka jazÂda i SzwajÂcaÂrzy zaÂwróÂciÂli na uliÂcÄ™ de la TonÂnelÂleÂrie, a MauÂreÂvel, CoÂconÂnas i La HuÂrieÂre z trzeÂma żoÅ‚ÂnieÂrzaÂmi przeÂszli przez uliÂcÄ™ de la FerÂronÂneÂrie, naÂstÄ™pÂnie TroÂusÂse-VaÂche i zaÂkrÄ™ÂciÂli na uliÂcÄ™ SaÂinÂte-Avoye.– DoÂkÄ…d pan, u diaÂbÅ‚a, nas proÂwaÂdzisz? – zaÂpyÂtaÅ‚ CoÂconÂnas, któÂreÂgo zaÂczyÂnaÂÅ‚a już nuÂdzić ta dÅ‚uÂga droÂga.– Tam, gdzie czeÂka nas zaÂraÂzem sÅ‚aÂwa i koÂrzyÂÅ›ci.Po adÂmiÂraÂle, TeÂliÂgny'm, wszystÂkich ksiÄ…ÂżęÂtach proÂteÂstancÂkich nie możÂna znaÂleźć nic lepÂszeÂgo.BÄ…dźÂcie wiÄ™c cierÂpliÂwi.CeÂlem naÂszej droÂgi jest uliÂca du ChauÂme; zaÂraz tam bÄ™ÂdzieÂmy.– PoÂwiedz mi pan, jeÂÅ›li Å‚aÂska – zaÂpyÂtaÅ‚ CoÂconÂnas – czy uliÂca du ChauÂme nie leży w bliÂskoÂÅ›ci TemÂpie?– Tak jest, ale dlaÂczeÂgo siÄ™ pan o to pyÂtasz?– A! mieszÂka tam staÂry wieÂrzyÂciel naÂszej faÂmiÂlii, nieÂjaÂki LamÂbert MerÂcanÂdon, któÂreÂmu ojÂciec mój kaÂzaÅ‚ odÂdać sto sztuk zÅ‚oÂta, znajÂduÂjÄ…Âcych siÄ™ teÂraz w moÂjej kieÂszeÂni.– A wiÄ™c – rzekÅ‚ MauÂreÂvel – Å›liczÂna spoÂsobÂność do skwiÂtoÂwaÂnia siÄ™ z nim.– JaÂkim spoÂsoÂbem?– No! dziÂsiejÂszy dzieÅ„ jest przeÂznaÂczoÂny na reÂguÂloÂwaÂnie staÂrych raÂchunÂków.Czy MerÂcanÂdon jest huÂgoÂnoÂtem?– Aha! roÂzuÂmiem – odÂpoÂwieÂdziaÅ‚ CoÂconÂnas – a tak, jest nim bez wÄ…tÂpieÂnia.– Tss! otóż jeÂsteÂÅ›my u celu.– Co to za ogromÂny paÂÅ‚ac z paÂwiÂloÂnem wyÂchoÂdzÄ…Âcym na uliÂcÄ™?– To paÂÅ‚ac GwiÂzjuÂszów.– Tak, poÂwiÂnieÂnem byÅ‚ tu przyjść – zaÂuwaÂżyÅ‚ CoÂconÂnas – gdyż przyÂbyÂÅ‚em do PaÂryÂża z poÂleÂceÂnia wielÂkieÂgo HenÂryÂka.JedÂnak, mój koÂchaÂny, straszÂnie coÅ› ciÂcho w tej czÄ™ÂÅ›ci miaÂsta: zaÂleÂdÂwie sÅ‚yÂchać strzaÂÅ‚y.MoÂgÅ‚oÂby siÄ™ zdaÂwać, że jeÂsteÂÅ›my na proÂwinÂcji.Niech to diaÂbli weÂzmÄ…, wszyÂscy Å›piÄ…!W saÂmej rzeÂczy w paÂÅ‚aÂcu GwiÂzjuÂszów paÂnoÂwaÂÅ‚a ciÂsza, jakÂby wyÂpadÂki szÅ‚y zwyÂczajÂnym tryÂbem.WszystÂkie okna byÅ‚y zaÂmkniÄ™Âte, z jedÂneÂgo tylÂko okna w paÂwiÂloÂnie daÂwaÂÅ‚o siÄ™ wiÂdzieć Å›wiaÂtÅ‚o spoÂza roÂlet.MauÂreÂvel staÂnÄ…Å‚ opoÂdal paÂÅ‚aÂcu GwiÂzjuÂszów, na rogu ulic du PeÂtit-ChanÂtier i des QuÂatre-Fils.– Oto mieszÂkaÂnie tego, któÂreÂgo szuÂkaÂmy.– To jest tego, któÂreÂgo pan szuÂkasz – rzekÅ‚ La HuÂrieÂre.– JeÂsteÅ› z nami, a szuÂkaÂmy go wszyÂscy.– Jak to! ten dom, w któÂrym wszystÂko wyÂdaÂje siÄ™ poÂgrÄ…ÂżoÂne w gÅ‚Ä™ÂboÂkim Å›nie…– Ten sam! La HuÂrieÂre, odÂdaj ruszÂniÂcÄ™ panu de CoÂconÂnas i idź zaÂpuÂkać.JeÂżeÂli ciÄ™ wpuszÂczÄ…, poÂwiedz, że chcesz poÂmóÂwić z paÂnem de Mouy.– Aha! roÂzuÂmiem – poÂwieÂdziaÅ‚ CoÂconÂnas.– ZdaÂje siÄ™, że pan masz takÂże sweÂgo wieÂrzyÂcieÂla w dzielÂniÂcy TemÂpie.– ZgaÂdÅ‚eÅ› – móÂwiÅ‚ daÂlej MauÂreÂvel.– WejÂdziesz wiÄ™c i udasz huÂgoÂnoÂta; opoÂwiesz MoÂuyÂowi o wszystÂkim, co siÄ™ dzieÂje… on nie tchórz, zejÂdzie na dół…– A poÂtem? – zaÂpyÂtaÅ‚ La HuÂrieÂre.– PoÂtem poÂproÂszÄ™ go, ażeÂby raÂczyÅ‚ skrzyÂżoÂwać ze mnÄ… szpaÂdÄ™.– Na hoÂnor, to nieÂźle – rzekÅ‚ CoÂconÂnas.– Ja zaÂraz tak samo poÂstÄ…ÂpiÄ™ z LamÂberÂtem MerÂcanÂdoÂnem
[ Pobierz całość w formacie PDF ]